ഞാന് എന്റെ ഹൃദയത്തിനു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
നിന്റെ വെറുപ്പിലും സ്നേഹം കൈവിടാത്തതെന്റെ ഹൃദയമാണ്
ഞെട്ടിയുണര്ന്നൊരു രാത്രിയില്, ഒരോര്മതന് വിങ്ങലില്
നിശ്ചലമാകട്ടെ അതിന്റെ തുടികൊട്ടുകള്
ഞാന് എന്റെ മിഴികള്ക്കു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
നിന്റെ കൃഷ്ണമണികളില് എന്റെ രൂപം കണ്ടത് എന്റെ മിഴികളാണ്
ഒരു രുധിര പ്രവാഹത്തില്, അതിന്റെ മര്ദ്ദമാനങ്ങളില്
കരിമ്പടം മൂടട്ടെ എന്റെ വര്ണ ദൃശ്യങ്ങളില്
ഞാന് എന്റെ കാതുകള്ക്കു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
നിന്റെ സ്വരത്തില് സ്നേഹം അളന്നതു എന്റെ കാതുകളാണ്
ഏതോ നിറംകെട്ട പുലരിയില്, നിദ്രവിട്ടുണരുമ്പോള്
നിശ്ശബ്ദമാകട്ടെ എന്റെ ലോകവും അതിന് നാദവും
ഞാന് എന്റെ കാലുകള്ക്കു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
നീ അകലുമ്പോഴും നിന്നിലേക്കോടിയെത്തിയതു എന്റെ കാലുകളാണ്
ഈ കനല് വഴികളില്, അതിന്റെ തീവ്രവേഗങ്ങളില്
ചിതറിയൊടുങ്ങട്ടെ എന്റെ ചലനശേഷികള്
ഞാന് എന്റെ നാവിനു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
നിന്റെ സ്നേഹം പറഞ്ഞു ക്ഷയിപ്പിച്ചതെന്റെ നാവാണ്
ഒരു തളര്ച്ചയില് അതിന്റെ തുടര്ച്ചയില്
അയഞ്ഞു നിലക്കട്ടെ എന്റെ സ്വരതന്ത്രികള്
ഞാന് എന്റെ ബുദ്ധിക്കു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
നിനക്കു ഞാന് സന്തോഷമെന്ന് പറഞ്ഞതു എന്റെ ബോധമാണ്
നിന്റെ തിരസ്കാരങ്ങളില് അതിന്റെ സൂചിപ്പാടുകളില്
ഉന്മത്തമാകട്ടെ എന്റെ ബോധവും കിനാക്കളും
ഞാന് എന്നിലെ എനിക്കു ശിക്ഷ വിധിക്കുന്നു
എന്റെ ജീവനെ നിനക്കായി കാത്തത് എന്നിലെ ഞാനായിരുന്നു
ആശയുടെ അവസാന നാളവും കെടുത്തിയ മണല്ക്കാറ്റില്
ചേതനയറ്റൊരു മൃതപിണ്ഢമാകട്ടെ ഞാന്
2 comments:
പ്രണയമോ സൗഹൃദമോ.........
JF
നിനക്കു ഞാന് സന്തോഷമെന്ന് പറഞ്ഞതു എന്റെ ബോധമാണ്
നിന്റെ തിരസ്കാരങ്ങളില് അതിന്റെ സൂചിപ്പാടുകളില്
ഉന്മത്തമാകട്ടെ എന്റെ ബോധവും കിനാക്കളും
..good
Post a Comment